Dziś przyjrzymy się bliżej konwencji AETR, jednej z kluczowych umów w transporcie międzynarodowym. Konwencja AETR reguluje również zasady dotyczące czasu pracy kierowcy, w tym przerw i odpoczynków, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa na drogach. Jej przepisy to absolutna podstawa dla każdego, kto zajmuje się przewozami drogowymi. Znajomość zasad AETR to nie tylko obowiązek, ale i gwarancja bezpiecznego transportu zgodnego z prawem. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tym, jak wpływa ona na czas pracy kierowców – koniecznie przeczytaj ten artykuł!
Spis treści:
Co to jest konwencja AETR
AETR, czyli Europejska Umowa dotycząca pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe, została uchwalona w Genewie w 1970 roku. Reguluje ona m.in. Kodeks Pracy oraz kształtuje Ustawę o czasie pracy kierowców z dnia 16 kwietnia 2004 roku. Umowa ta ma ogromny wpływ na organizację pracy kierowców, ustalając zasady ich zatrudnienia oraz poprawiając bezpieczeństwo ruchu drogowego. Dzięki umowie AETR kierowcy są zobowiązani do przestrzegania norm dotyczących czasu pracy i odpoczynku, co przyczynia się do wyższej efektywności i większego bezpieczeństwa w transporcie drogowym.
Cel i główne aspekty konwencji AETR
Konwencja AETR została stworzona z myślą o poprawie bezpieczeństwa na drogach oraz usprawnieniu międzynarodowego transportu drogowego. Jej głównym celem jest ujednolicenie przepisów dotyczących warunków zatrudnienia i czasu pracy kierowców zawodowych w różnych krajach. Dzięki temu, kierowcy wykonujący międzynarodowe przewozy drogowe mogą pracować według tych samych zasad, niezależnie od kraju, w którym się znajdują. Konwencja AETR reguluje międzynarodowy transport drogowy wykonywany poza granicami państw członkowskich Unii Europejskiej, Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz na terytorium krajów, które podpisały tę konwencję. Dzięki tym regulacjom, możliwe jest zwiększenie bezpieczeństwa ruchu drogowego oraz utrzymanie porządku publicznego na drogach międzynarodowych.
Kiedy Polska podpisała konwencję AETR?
Polska podpisała Konwencję AETR w 1971 roku, jednakże ratyfikacja umowy nastąpiła dopiero w 1992 roku. Od tego czasu przepisy AETR obowiązują w Polsce, co oznacza, że polscy kierowcy wykonujący międzynarodowe przewozy drogowe muszą przestrzegać tych samych zasad dotyczących czasu pracy i odpoczynku, co ich koledzy z innych krajów, które podpisały konwencję. Wprowadzenie tych przepisów miało na celu nie tylko poprawę warunków pracy kierowców, ale także zwiększenie bezpieczeństwa na drogach międzynarodowych.
Kto podlega przepisom konwencji AETR?
Teraz gdy już wiesz, czym jest konwencja AETR, warto zadać sobie pytanie, kto dokładnie podlega jej przepisom. Otóż dotyczą one zarówno kierowców, jak i przedsiębiorstw zajmujących się międzynarodowym transportem drogowym w krajach, które podpisały umowę. Przepisy te mają zastosowanie w międzynarodowym transporcie drogowym, co oznacza, że kierowcy muszą przestrzegać tych samych zasad niezależnie od kraju, w którym się znajdują.
Poznaj listę krajów, które podpisały konwencję AETR: Albania, Andora, Armenia, Austria, Azerbejdżan, Belgia, Bośnia i Hercegowina, Bułgaria, Chorwacja, Cypr, Czarnogóra, Czechy, Dania, Estonia, Federacja Rosyjska, Finlandia, Francja, Grecja, Gruzja, Hiszpania, Kazachstan, Liechtenstein, Litwa, Luksemburg, Łotwa, Macedonia, Malta, Mołdawia, Monako, Niemcy, Norwegia, Polska, Portugalia, Rumunia, San Marino, Serbia, Słowacja, Słowenia, Szwajcaria, Szwecja, Tadżykistan, Turcja, Turkmenistan, Ukraina, Uzbekistan, Węgry, Wielka Brytania, Włochy.
Konwencja AETR – zasady odpoczynku i czas prowadzenia pojazdu
Konwencja jasno określa, ile czasu kierowcy mogą spędzać za kółkiem. Dzienny czas jazdy kierowcy wynosi maksymalnie 9 godzin, z możliwością wydłużenia do 10 godzin dwa razy w tygodniu. Konwencja AETR dopuszcza również skrócony dzienny okres odpoczynku, który może być krótszy niż 11 godzin, ale nie mniej niż 9 godzin. Ważne są także regularne tygodniowe okresy odpoczynku, które powinny wynosić przynajmniej 45 godzin. Dodatkowo, tygodniowy czas prowadzenia pojazdu nie może przekraczać 56 godzin, a całkowity czas prowadzenia w ciągu dwóch tygodni nie powinien być dłuższy niż 90 godzin. Te przepisy zostały wprowadzone w celu zwiększenia bezpieczeństwa na drogach oraz dbania o zdrowie kierowców, minimalizując ryzyko ich przemęczenia.
Potrzebujesz szczegółowych informacji o czasie pracy kierowców? Pobierz darmową ściągę 561 i miej wszystkie przepisy pod ręką!
Minimalny wiek kierowcy i wymagania kompetencyjne dla kierowców w transporcie towarowym i pasażerskim zgodne z konwencją AETR
Minimalny wiek kierowców przypisanych do przewozów towarowych jest ustalony w następujący sposób: dla pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 7,5 tony (w tym z przyczepami lub naczepami). Dla innych pojazdów wymagany minimalny wiek to 21 lat chyba, że kierowca ukończył specjalistyczne szkolenie i posiada uznane świadectwo kompetencji zawodowej, co pozwala na pracę już od 18. roku życia.
W przypadku kierowców zajmujących się przewozami pasażerskimi wiek minimalny to 21 lat. Dodatkowo, dla kierowców wykonujących przewozy na trasach przekraczających 50 km od bazy pojazdów, istnieje dodatkowy wymóg doświadczenia zawodowego, który obejmuje pracę przez co najmniej rok w przewozach towarowych pojazdami powyżej 3,5 tony lub przewozach pasażerskich w obrębie 50 km. Alternatywnie, wymagane jest posiadanie zaświadczenia o ukończeniu odpowiedniego szkolenia zawodowego w zakresie przewozów pasażerskich.
Pamiętaj o świadectwie kwalifikacji zawodowych
Niezbędne jest to, aby Twoi kierowcy posiadali aktualne świadectwo kwalifikacji zawodowych, które potwierdza, że ukończyli niezbędne szkolenie znane potocznie jako „kurs na przewóz rzeczy”. Świadectwo kwalifikacji zawodowych stwierdzające ukończenie szkolenia jest niezbędne dla kierowców wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe. Posiadanie go zapewnia, że na drogi wyjeżdżają kompetentne osoby, co przyczynia się do poprawy bezpieczeństwa ruchu drogowego oraz przestrzeganie przepisów.
Obowiązki przedsiębiorstw transportowych w międzynarodowych przewozach drogowych
W tej części chciałabym Ci jeszcze bardziej przybliżyć, w jaki sposób Konwencja AETR wpływa na branżę transportową. Zapewne już wiesz, że przedsiębiorstwa transportowe mają obowiązek organizowania przewozów oraz wydawania odpowiednich poleceń swoim kierowcom. Przedsiębiorstwa muszą również monitorować czas trwania „pracy innej” kierowców, aby zapewnić zgodność z przepisami. Dzieje się tak, by ci mogli przestrzegać obowiązujących przepisów. To oznacza, że każda firma musi dbać o to, aby jej załoga była dobrze poinformowana i odpowiednio przygotowana do pracy. Pamiętaj, że czas pracy kierowcy obejmuje nie tylko prowadzenie pojazdu, ale także przerwy oraz inne czynności, takie jak załadunki i rozładunki.
Kontrola wykonywana przez przedsiębiorstwa
Przedsiębiorstwa transportowe muszą organizować przewozy drogowe w taki sposób, aby kierowcy mogli przestrzegać przepisów dotyczących czasu pracy i odpoczynku. Powinny regularnie sprawdzać, czy kierowcy odpowiednio wykorzystują godziny odpoczynku, czas pracy oraz okresy prowadzenia pojazdu. Jeśli przedsiębiorstwo zauważy jakiekolwiek naruszenia, powinno natychmiast podjąć działania naprawcze, np. zmienić godziny pracy lub trasy przejazdu, aby uniknąć podobnych sytuacji w przyszłości. Dodatkowo, wynagrodzenie kierowców nie może być uzależnione od odległości, którą przejechali, ani ilości przewożonych towarów.
Podsumowując, Konwencja AETR reguluje zasady dotyczące czasu pracy, odpoczynku oraz kwalifikacji zawodowych kierowców wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe. Wprowadza normy, które mają na celu poprawę bezpieczeństwa na drogach, zapobiegając przemęczeniu kierowców oraz zapewniając przestrzeganie przepisów dotyczących czasu pracy. Przedsiębiorstwa transportowe są zobowiązane do organizowania przewozów zgodnie z tymi przepisami, monitorowania czasu pracy kierowców i podejmowania działań naprawczych w przypadku naruszeń. Dzięki tym regulacjom transport międzynarodowy staje się bezpieczniejszy, a praca kierowców bardziej zorganizowana i zgodna z prawem.
AETR a rozporządzenie 561/2006
Konwencja AETR i unijne rozporządzenie nr 561/2006 zawierają podobne przepisy dotyczące czasu pracy i odpoczynku kierowców. Oba dokumenty mają na celu zwiększenie bezpieczeństwa na drogach oraz zapewnienie odpowiednich warunków pracy dla kierowców. Główne różnice pomiędzy tymi przepisami dotyczą trasy przewozu – rozporządzenie 561/2006 obejmuje transport wykonywany na terenie państw członkowskich Unii Europejskiej, podczas gdy konwencja AETR reguluje międzynarodowy transport drogowy wykonywany poza granicami państw członkowskich Unii Europejskiej, Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz na terytorium krajów, które podpisały tę konwencję. Dzięki temu, kierowcy wykonujący międzynarodowe przewozy drogowe mogą być pewni, że przepisy dotyczące czasu pracy i odpoczynku są spójne, niezależnie od tego, gdzie się znajdują.
Podsumowując, Konwencja AETR reguluje zasady dotyczące czasu pracy, odpoczynku oraz kwalifikacji zawodowych kierowców wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe. Wprowadza normy, które mają na celu poprawę bezpieczeństwa na drogach, zapobiegając przemęczeniu kierowców oraz zapewniając przestrzeganie przepisów dotyczących czasu pracy. Przedsiębiorstwa transportowe są zobowiązane do organizowania przewozów zgodnie z tymi przepisami, monitorowania czasu pracy kierowców i podejmowania działań naprawczych w przypadku naruszeń. Dzięki tym regulacjom transport międzynarodowy staje się bezpieczniejszy, a praca kierowców bardziej zorganizowana i zgodna z prawem. Chcesz dowiedzieć się jeszcze więcej na temat konwencji AETR? Zapoznaj się z naszym kompedium wiedzy dotyczącym konwencji AETR.
Zachęcamy do śledzenia nas na Instagramie, Facebooku oraz obserwowanie strony internetowej Tachospeed. Znajduje się tam więcej informacji ze świata transportu, artykuły eksperckie, baza wiedzy czy szeroki wybór szkoleń.
