Zgodnie ze słowami wiceminister infrastruktury Justyny Skrzydło, w marcu Polski rząd przedstawi Brukseli Raport o dyskryminacji polskich firm transportowych, jaki ma miejsce w krajach unijnych, zwłaszcza na rynku francuskim i niemieckim.
Polscy przewoźnicy, zdaniem jednego ze współautorów raportu, prof. Konrada Raczkowskiego, ograniczeni są wprowadzonymi regulacjami, które „wydają się być bezpośrednio sprzeczne z art. 56 i art. 58 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej, naruszając zasadę swobody świadczenia usług* i jest to tzw. dyskryminacja ukryta”.
Ponadto w raporcie zwraca się uwagę, że nowe regulacje niemieckie i francuskie mogą podnieść wielkość szarej strefy w UE o 1,4 mld euro rocznie.
Prof. Raczkowski uważa, że z punktu widzenia realizowanego kabotażu (przewozów wykonywanych pojazdem zarejestrowanym w innym państwie niż jest wykonywana usługa) regulacje będą szczególnie niekorzystne dla dziewięciu państw: Hiszpanii, Litwy, Polski, Czech, Łotwy, Węgier, Rumunii, Słowacji i Słowenii.
Natomiast wiceminister infrastruktury Jerzy Szmit przypomniał również, że głównym argumentem przeciw polskim firmom jest pojęcie dumpingu socjalnego. Zarzuca się to, że polscy kierowcy są za nisko opłacani, że ich warunki pracy odbiegają od norm europejskich.
„Dyskutujemy z tymi zarzutami, nie zgadzamy się z nimi. Są opracowania wielu ekspertów mówiące o tym, że różnica w wynagrodzeniach pomiędzy kierowcami polskimi a niemieckimi i francuskimi rzeczywiście istnieje, ale nie usprawiedliwia pojęcia dumpingu socjalnego” – powiedział Szmit.
* Zgodnie z Traktatem o funkcjonowaniu Unii Europejskiej popartym orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości swoboda przedsiębiorczości i swoboda świadczenia usług gwarantują mobilność przedsiębiorstw i przedstawicieli wolnych zawodów w UE. W dążeniu do urzeczywistnienia tych dwóch swobód wysokie są oczekiwania dotyczące dyrektywy w sprawie usług przyjętej w 2006 r., gdyż ma ona decydujące znaczenie dla zakończenia procesu tworzenia rynku wewnętrznego.
Cele Swobody przedsiębiorczości i swoboda świadczenia usług:
Osoby prowadzące działalność na własny rachunek oraz przedstawiciele wolnych zawodów lub osoby prawne w rozumieniu art. 54 TFUE, które prowadzą legalną działalność w jednym z państw członkowskich, mogą: (i) trwale i stale prowadzić działalność gospodarczą w innym państwie członkowskim (swoboda przedsiębiorczości: art. 49 TFUE) lub (ii) tymczasowo oferować i świadczyć usługi w innych państwach członkowskich, pozostając jednocześnie w kraju pochodzenia (swoboda świadczenia usług: art. 56 TFUE). Oznacza to konieczność położenia kresu przejawom dyskryminacji ze względu na narodowość oraz przyjęcia środków ułatwiających korzystanie z tych swobód, jeżeli mają one przynieść oczekiwane skutki, co obejmuje harmonizację przepisów krajowych w zakresie dostępu i ich wzajemne uznawanie (3.1.5).
