Niedawno pisaliśmy o zajęciu się przez Trybunał Konstytucyjny sprawą zasadności ewentualnych odszkodowań dla kierowców za nocleg w kabinie.
24 listopada 2016 o godz. 9:00 odbyła się rozprawa przed Trybunałem w sprawie zwrotu kosztów za nocleg podczas zagranicznej podróży służbowej. Trybunał Konstytucyjny większością głosów między innymi orzekł, że:
art. 21a ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców w związku z art. 775 § 2, 3 i 5 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy w związku z § 16 ust. 1, 2 i 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej w zakresie, w jakim znajduje zastosowanie do kierowców wykonujących przewozy w transporcie międzynarodowym, jest niezgodny z art. 2 konstytucji
oraz
art. 21a ustawy z 16 kwietnia 2004 r. powołanej w punkcie 1 w związku z art. 775 § 2, 3 i 5 ustawy z 26 czerwca 1974 r. powołanej w punkcie 1 w związku z § 9 ust. 1, 2 i 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju w zakresie, w jakim znajduje zastosowanie do kierowców wykonujących przewozy w transporcie międzynarodowym, jest niezgodny z art. 2 konstytucji.
Decyzja Trybunału Konstytucyjnego oznacza, że firmy transportowe nie będą musiały wypłacać ryczałtu noclegowego kierowcom, w sytuacji, gdy zapewnią im miejsce do spania w kabinie pojazdu.
Co więcej, wyrok ten otwiera furtkę firmom transportowym w zakresie dochodzenia zwrotu już zasądzonych roszczeń ze strony kierowców.
W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, uregulowanie należności na pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem przez kierowców podróży służbowej wymaga stworzenia odrębnych przepisów dla tej grupy pracowników, uwzględniającej specyfikę ich pracy. Dotychczasowe rozwiązania szczególne, które w intencjach projektodawcy nowelizacji z 2010 r. miały tę specyfikę uwzględniać, należy uznać za pozorne – ponieważ sposób ukształtowania należności dla kierowców wynika w dalszym ciągu z ogólnych przepisów kodeksowych.
Wyrok ma sygnaturę K 11/15
